Zo'n 20 jaar geleden wilden toenmalig gouverneur Paulus en gedeputeerde Frank Geudens: vanuit het ondernemerschap een externe analyse laten maken en advies geven over het functioneren van de toenmalige gom, de voorganger van de Pom.
Uit verschillende mogelijke kandidaten werd Luc geselecteerd om de doorlichting te doen.
Hij schreef een menu, met de juiste ingrediënten, goed gedoseerd.
Wat Paulus en Geudens deed zeggen waarom kom je niet bij ons aan de slag. Maar Luc hield de boot af.
Luc zat nog volop in het ondernemen, was aan de slag in diverse bedrijven, vooral rondom software en intellectuele eigendom, hij had bij momenten meer dan 500 mensen in dienst.
Dat ondernemerschap had hij van geen vreemden. Zijn ouders hadden een groothandel in kazen. Bij Antwerpenaren gaat er dan een belletje rinkelen. Maar wees gerust, het ging niet om Frans Laeremans van Elsschot.
En dan in 2006 ging de provincie op zoek naar een directeur voor de uit de gom voortkomende Pom.
En was het omdat hij graag wat dichter bij huis aan de slag ging, in toch wat een voorspelbaarder omgeving, of was er misschien nog wat anders, ik weet het niet, maar Luc die een paar jaar eerder nog de boot had afgehouden, dook nu op als kandidaat.
Hij stak met kop en schouder boven de andere kandidaten uit. De provincie Antwerpen mocht van geluk spreken dat iemand recht uit het bedrijfsleven dit provinciaal bedrijf echt als een bedrijf wilde gaan leiden.
Volgens de psychotechnische proef was hij "een rustige leider met visie en ambitie.” En zo ontpopte hij zich ook bij Pom, een leider, zoals hij al die voorgaande jaren bedrijven geleid had, en zoals hij voordien ook de leider op het voetbalveld of onder de studenten geweest was. Hij was een chef in de goede betekenis van het woord, maar ook in de nog betere betekenis van het woord.
Want snel bleek misschien wel de echte reden waarom Luc de overstap naar de provincie had gemaakt. Bij de provincie is een school, een koksschool.
Luc schreef zich in voor diverse cursussen in de avondopleidingen aan de piva.
Als kok weet Luc dat de beste gerechten samengesteld worden uit verschillende soms verrassende ingrediënten en dat het kunst is om die te vinden. Wat geldt voor gerechten, geldt ook voor projecten. Om die te laten slagen, moet je vaak de juiste mensen uit diverse hoeken en richtingen vinden. En Luc wist die te vinden want Luc had en heeft een breed netwerk dat hij goed is blijven onderhouden.
Luc is immers een vlotte contactenlegger. Met iedereen. In 2007 kwam de toenmalige Prins Filip ons kantoor openen in Peking. Luc was al met de Prins aan de praat op het vliegtuig.
En net zo goed probeert hij vlot contact te houden met de medewerkers. Nieuwe medewerkers werden ingehaald met open armen. Zo ging hij zelf kandidaten in de wachtzaal ophalen als ze voor een jury "mochten" verschijnen. Om hen gerust te stellen en te laten blijken dat wij vragende partij zijn.
Luc nam steeds volwaardig deel aan de personeelsdagen, en klom mee op de pamperpaal, zat in de kano, of als het kerstruienactie was, verscheen hij ook gegarandeerd getooid in rendiermotief. Die vlotte omgang wil daarom niet zeggen, en het staat er trouwens ook niet mee in contrast, dat Luc zowel voor zichzelf als voor de medewerkers vrij veeleisend was, engagement verwachtte en stond op goede interne communicatie.
Ook als voorzitter kan ik getuigen, en mijn voorgangers Koen Helsen en Frank Geudens getuigen dat mee, dat ook onze samenwerking heel vlot verliep.
Een breed netwerk en een stevig team. Daarmee begon Luc het menu dat hij bedacht had, klaar te maken. Wat hij vervolgens produceerde, is veel te veel om op te noemen.
Maar toch een korte greep. Bedrijventerreinontwikkeling met Duwijck, Lier, Hoek, Wijnegem, Willebroek-Noord, de grootste brownfield van Vlaanderen.
In China werd de focus verlegd naar Chongqing, met 32 miljoen de grootste stadsprovincie ter wereld en waar we aanvullend konden zijn op Vlaanderen want de Fit had daar geen vertegenwoordiging.
Niet te vergeten Veiling Zuid, het 55 ha grote bedrijventerrein in Sint-Katelijne-Waver, gericht op de agrofood-industrie
Want ja, Luc had toch altijd iets met voeding. Toen hij bij Kris Peeters ging pleiten voor de aanleg van de verbinding tussen de A12 en bedrijventerrein Krekelenberg had hij voor de van een val van zijn paard herstellende Minister-President een tros bananen mee, want die verbinding werd traditioneel de banaan genoemd.
En toen hij een toespraak hield bij de opening van incubator Darwin stond hij daar met een sinaasappel in zijn hand. Dat zorgde ervoor dat tijdens zijn toespraak niemand wegdroomde, maar heel aandachtig bleef luisteren want men wou toch horen waarvoor die sinaasappel diende. Bij het einde zei hij dat dat reden voor die sinaasappel was, de aandacht houden.
Darwin brengt me bij het Wetenschapspark in Niel. Persoonlijk vind ik dit de belangrijkste realisatie van Luc. De plannen om er een wetenschapspark uit te bouwen dateren al uit 1991, maar buiten één gebouw was er niet veel bedrijvigheid. De uitbouw kwam er maar echt nadat de Pom een 10 jaar geleden onder impuls van Luc gronden van een private partner overnam en samen met de universiteit de ontwikkeling op gang bracht. Nu gaat er bijna geen week voorbij of er gaat een nieuw kantoor, labo of gebouw open. Het vormt een prachtige toepassing van de triple helix, de samenwerking van bedrijven, kennisinstellingen en overheden.
Luc heeft aan de Pom schitterend leiding gegeven, maar je bent maar een briljant leider, als je ook zorgt voor goede opvolging.
En ook dat is gelukt. Ook met Pierre hebben we opnieuw een ondernemer aan de leiding van de Pom, die net als Luc een brede en diverse ervaring heeft. Gaande van de financiële sector, over stadsmarketing, eventorganisatie tot, het verbaast niet, de horecasector.
Goodbye, Luc, hello, Pierre