Peetvader Herman Suykerbuyk (84) uit Essen verdiende zijn sporen in de nationale en lokale politiek. Zoon Jan, dochter Leen en schoonzoon Ludwig Caluwé staan op 14 oktober allemaal op een CD&V-lijst. Met Helena Caluwé is er nu ook een derde generatie.
“Ik heb niemand van de kinders gepusht om in de politiek te gaan, maar ik heb het ook niemand afgeraden”, zegt pater familias Herman Suykerbuyk, die met kleindochter Helena Caluwé(27) nu ook iemand heeft die opkomt in de stad en het district Antwerpen. Voor CD&V, zoals iedereen in de familie. Of het voor opa een probleem zou zijn geweest mocht Helena bijvoorbeeld op een lijst voor Groen of N-VA hebben gestaan? “Voor mij niet”, zegt vader Ludwig Caluwé, afkomstig uit Edegem, maar sinds zijn huwelijk met Mia Suykerbuyk een Essenaar. Grootvader Herman aarzelt. ”Ik heb het liever zo, ik zou het er toch wat lastig mee hebben.”
Herman Suykerbuyk heeft zoals zijn naam doet vermoeden semi- Nederlandse roots. “Zoals half Essen. Mijn moeder was wel een echte Vlaamse, van de Kalmthoutse familie Fraeters. Haar vader was leerlooier in Achterbroek. Ze waren niet politiek actief. Voor mij is mijn engagement vooral gegroeid in mijn studentenperiode in Leuven. Ik was advocaat. In 1965 werd ik burgemeester van Essen.”
In het gezin Suykerbuyk was de politiek nooit ver weg. “Let op: ik ben altijd heel neutraal geweest in mijn opvoeding.”
“Maar over de rakettencrisis werd toch gesproken aan de keukentafel”, vertelt Leen.
Jan herinnert zich hoe hij als broekje al een emmertje kreeg om mee te gaan plakken bij de verkiezingen. “En niet alleen in Essen, maar ook verder, bij parlementsverkiezingen. Dat was geen corvee, we deden dat samen.”
In de vakantieperiodes moesten ze hun vader vaak delen met Brussel. “Er was een periode, ten tijde van het Egmontpact, dat de regeringen dikwijls vielen. We gingen veertien dagen naar onze chalet in de Ardennen, en papa vertrok elke ochtend met de trein naar Brussel en 's avonds kwam hij dan terug”, zegt Leen. “Dat was dan onze gezinsvakantie.”
Belastingconsulente
Met Helena Caluwé is er nu een derde generatie aan zet. “Voor mij was het eigenlijk geen vraag, maar veeleer een evidentie”, vertelt de jonge belastingconsulente, die op de Paardenmarkt in Antwerpen woont, zes blokken voorbij het appartementsgebouw dat er in januari ontplofte.
Zoals veel jonge mensen van het platteland, bleef Helena na haar studies TEW aan de Universiteit Antwerpen in de stad plakken. “Er zijn bepaalde thema's, zoals de fietsveiligheid in de stad, waar ik zelf aan den lijve ondervind dat het gewoon beter kan. Daar wil ik mij zeker voor inzetten, net zoals voor initiatieven rond de korte keten. En een vrije schoolkeuze. Mocht ik later een gezin hebben, dan is het huidige gebrek aan een vrije schoolkeuze de enige reden waarom ik mijn kinderen niet in Antwerpen zou willen opvoeden.”
De geschiedenis herhaalt zich, want net als haar ouders Mia Suykerbuyk en Ludwig Caluwé leerde Helena haar vriend ook kennen op een congres van Jong CD&V Nationaal.
Herman Suykerbuyk lacht. “Ik ontmoette Ludwig in een commissie, waar hij als parlementair medewerker van Jean-Luc Dehaene aanwezig was, niet wetende dat hij op dat moment al verkering had met mijn dochter. Een paar dagen later zat hij thuis in mijn woonkamer.”
Drie achterkleinkinderen
De dynastie met vader Herman Suykerbuyk aan het hoofd telt intussen naast vier kinderen ook al tien kleinkinderen en drie achterkleinkinderen. Ze komen dikwijls samen. “Oma is jarig op de Vlaamse feestdag op 11 juli, maar dan moet opa altijd naar Brussel. Dat vieren we dan op 21 juli.”
Of er dan veel over politiek wordt gesproken? Jan: “Niet noodzakelijk, maar het gebeurt.” Ludwig, grappend: “Maar het is zeker niet van 'nu wordt de agenda geopend'.”
Herman was altijd zenuwachtig op een verkiezingsdag. “Niet te snel de computer opzetten: dat is belangrijk”, zegt Ludwig Caluwé. Of ze elkaars scores op 14 oktober in de gaten houden? “Ja, maar het is zeker geen wedstrijd.”
De verkiezingen worden in 2018 ook via de sociale media beslecht. Dat was in de tijd van Herman Suykerbuyk anders. En toch. “In Essen had je een dorpskrant, het soldatenblad Broer, dat elke maand verscheen”, zegt Jan. “Ik weet nog dat er ooit in gestaan heeft dat de burgemeester, onze pa dus, naar links pinkte, en rechts afsloeg! Dat was de Facebook van die tijd.”
Kristin Matthyssen